De WEG VAN DE BOOG van Paulo Coelho
Wie kent hem niet?! Paulo Coelho, een indrukwekkende schrijver met al vele boeken op zijn naam. Het centrale thema van zijn boeken is de zoektocht van de mens naar harmonie en vrede met het universum. De symboliek in zijn boeken is subliem.
Wij kwamen in aanraking met het boek ‘De Weg van de Boog’ tijdens onze trouwdag. Onze babs (buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand) gaf ons dit boek uit haar eigen boekenkast. En wat een treffer.
Waar gaat het verhaal over? Tetsuya, de beste boogschutter van Japan, woont al sinds jaren in een klein dorpje waar hij timmerman is. Zijn boog staat ‘verstopt’ in een in de hoek van zijn werkplaat, omwikkelt met een lange leren band. Op een dag komt een vreemdeling in het dorpje en vraagt aan een klein jongetje naar Tetsuya de boogschutter, maar in het dorp is Tetsuya alleen bekend als de timmerman. Het jongetje breng de vreemdeling naar de timmerwerkplaats. De vreemdeling daagt Tetsuya uit. ‘Ik ben niet gekomen om Tetsuya die een legende is te vernederen of te provoceren. Maar alleen om te laten zien dat ik na al die jaren van oefening de perfectie heb weten te bereiken.’ De twee mannen en het kleine jongetje gaan samen op pad met pijl en boog. En zo ontstaat er een vertelling over – de symboliek – van
‘De BOOG is het leven; uit hem komt de alle energie. De pijl zal op een dag vertrekken. Het doelwit is ver weg. Maar de boog zal altijd bij jou blijven, en je moet weten hoe je hem verzorgt. Hij heeft periodes van rust nodig – een boog die steeds paraat is, steeds gespannen, verliest aan potentie. Laat hem daarom zich herstellen, zijn stevigheid herwinnen: als je de pees dan aantrekt, zal de boog tevreden zijn, zijn kracht intact. ‘
‘De PIJL is de intentie. Het is wat de kracht van de boog verbindt met het midden van het doelwit. De intentie moet helder zijn als kristal, oprecht, en goed overdacht. Een pijl die vertrokken is, keert niet weer. Daarom is het, als de inleidende bewegingen niet precies en niet correct zijn, beter het schot af te breken dan zonder meer te schieten, alleen maar omdat de pees helemaal uitgetrokken is en het doelwit wacht.’
‘Het DOELWIT is het doel dat bereikt moet worden. De boogschutter heeft het doelwit zelf gekozen, het is ver weg en we kunnen het niet de schuld ervan geven dat het niet getroffen werd. Hierin ligt de schoonheid van de weg van de boog: je kunt nooit met excuus aankomen dat je tegenstander sterker was. Jij was degene die het doelwit koos, je bent verantwoordelijk voor je keus. Het doelwit kan groter zijn, kleiner, zich links of rechts bevinden, maar je moet je altijd er recht tegenover opstellen, het respect betonen en zorgen dat het in je gedachten binnen bereik is. Pas wanneer het zich op de punt van de pijl bevindt, moet je de pees loslaten.’
‘De HOUDING. Als je eenmaal de boog, de pijl, en het doelwit begrijpt, moet je over kalmte en elegantie beschikken om te leren schieten. Kalmte is iets wat uit het hart komt. Ook al wordt het hart vaak gekweld door onzekerheid, het weet dat het – door een juiste houding – het beste uitzicht kan halen. Elegantie wordt bereikt door al het overbodige weg te laten. Op die manier ontdekt de boogschutter eenvoud en soberheid: hoe eenvoudiger en hoe soberder, hoe mooier de houding. Sneeuw is mooi omdat zij maar één kleur heeft, en de zee is mooi want het lijkt een glad oppervlak – maar zowel zee als sneeuw zijn diep en kennen hun eigen kwaliteiten.’
‘HOE DE BOOG VAST TE HOUDEN. Wees kalm en haal diep adem. Al je bewegingen worden waargenomen door je bondgenoten die je zullen helpen als het nodig is. Maar vergeet niet dat ook je tegenstander je in de gaten houdt en dat hij het verschil kent tussen een vaste en een trillende hand: daarom, mocht je gespannen zijn, haal diep adem, het zal je helpen je te concentreren in alle fasen van het schieten.’
‘HOE AAN DE PEES TE TREKKEN. De boog is een muziekinstrument, de pees is de snaar. De pees is lang, de pijl raakt hem maar op één put, alle wijsheid en ervaring van de boogschutter moet op die smalle plek gefocust zijn. Beweeg de schutter een beetje te veel naar links of naar rechts, en komt het punt boven of onder de vuurlijn, dan zal het doel niet bereikt worden.’
‘HET MOMENT VAN LOSLATEN. Er bestaan twee soorten schoten. De eerste wordt verricht met grote precisie, maar zonder bezieling. Al beschikt de schutter over een enorme technische vaardigheid, hij focust zich in dit geval alleen maar op het doelwit. Daardoor ontwikkelt hij zich niet verder, vervalt in herhaling, en slaagt er niet in te groeien. Op een dag verlaat hij de weg van de boog omdat hij het allemaal een sleur vindt worden. De tweede soort wordt daarentegen verricht met bezieling. Zodra de intentie van de boogschutter overgaat in de vlucht van de pijl, opent zijn hand zich op het juiste ogenblijk en de klank van de pees brengt de vogels aan het zingen. De handeling, van het op iets in de verte schieten, leidt voor de schutter – vreemd genoeg- tot een terugkeer naar en ontmoeting met zichzelf.’
‘Toen Tetsuya ophield met praten, waren ze al bij de deur van de timmerplaats aangekomen. Het jongetje had nog een vraag: Hoe kan ik weten of ik iets op de juiste manier doe? Hoe kan ik er zeker van zijn dat ik goed focus, een elegante houding heb, en dat ik de boog op de juiste manier vasthoud? Tetsuya antwoordde: Stel je in gedachten een perfecte leermeester voor die voortdurend bij je is, doe alles om hem te eren en breng zijn lessen in praktijk. Die meester – vele mensen noemen hem God, anderen noemen hem ‘iets’, weer anderen noemen hem ‘mijn talent’ – is er altijd en kijkt naar ons. Span je in om de gave van goedheid te ontwikkelen. Die gave stelt je in staat om steeds met jezelf in vrede te leven. Maar vergeet vooral niet het volgende: wat ik gezegd heb zijn misschien woorden die inspireren, maar betekenis zullen ze pas krijgen als je ze zelf ervaart.’
